Forum członków i sympatyków Stowarzyszenia Szwadron Jazdy RP oddział Lublin

Kamil

Kazimierz Wierzyński

Kielich pór roku zgłębiając wielokroć
Można dotrzeć do Stanów Zjednoczonych Duszy
Kiedy sprzeczności się ze sobą zetkną
Jedno jeszcze pragnienie nieodmiennie suszy:
Zgubić za sobą ból gorycz i żal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

Unieść się ponad spiekotę epoki
Śmignąć przez ściany dymów z jednego odbicia
Przeskoczyć wieczność w jednym mgnieniu oka
I pobić rekord świata w długości przeżycia
Opaść w zaświecić jak świetlisty szal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

Zaświat wygląda jak przedświat dziecięcy:
Jeśli wojna to tylko - z błękitem - zielem
Popłoch - jedynie słonecznych zajęcy
Jeśli stronnictw rozgrywki - to stronnictw strumieni
Jeśli ofiara - to z wiatru i fal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

A w samym środku jest muzeum grozy
Czarnych polonezów strojów i ustrojów
Poustawianych w nierozumne pozy
Jak płomieni języki zastygłe w podboju
I nikt nie pojmie szeptu ciemnych sal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal

Zaświat to przecież - Kresy naszych marzeń
- Rajów utraconych w dzieciństwie rubieże
Gdzie z kapeluszem w ręku mówią Twarze
- Miło znów Pana ujrzeć Panie Kazimierzu!
Gdzie uroczyście trwa najświętsza z gal
W ostatnim skoku w nieskończoną dal...

Jacek Kaczmarski
08.02.1989

Jestem pod wrażeniem tej piosenki... Usłyszałem wykonanie Strachów na Lachy i nie mogę sie oderwać. Proponuję i wam spotkanie z trochę innym muzycznie Jackiem...

Edyta

ta piosenka, zgadzam się, jest niesamowita.
jednak reszta Kaczmarskiego wg. SnL do mnie szczególnie nie trafia.
Podoba mi się większość utworów Jacka wg Habakuka:
Krzyk, Karmaniola, Mury, Arka Noego, Bob Dylan, Wędrówka z cieniem, Niech..., Pijak.

Jednak porównywanie ich z wykonaniami Jacka Kaczmarskiego było by niestosowne.